Soms heb je van die dagen dat je zo blij wordt van popmuziek dat je - zo in de Donkere Dagen voor
Kerst - vervuld wordt van een warme, liefdevolle gloed. Dit weekend had ik zo´n bui: door de
werkelijk fantastische albums van Spinvis en The Streets was ik op zaterdagochtend al helemaal op
een (zoals die zwartjoekels van rappers het plegen te noemen) ´lyrical high´. Neem nou de eerste
zinnen van het Spinvis-album:
"Je droomt wel vaker van een feest
maar hier ben je nog nooit geweest
iedereen kijkt naar voetbal
en een vent zeurt aan je kop"
gevolgd door 45 min. lang de meest bizarre tekstuele trips door Utrecht en Nieuwegein,
ondersteund door huis-tuin-en-keuken-beats. Geweldige muziek, teksten die zo leuk en raak zijn
dat je zin hebt om ze op straat als poezie te reciteren. Om de vingers bij af te likken. De
innerlijke feestvreugde werd verder verhoogd door de geezer-raps van Londoner Mike Skinner, die
in zijn eentje het album van The Streets (´Original Pirate Material´) volgerommeld heeft. The
Streets gebruikt old-school house, garage, drum&bass, Timbaland-funk en wat reguliere
hiphop-beats als achtergrond voor verhalen over het leven voor de onderste laag van de Engelse
bevolking: voetbal op zaterdagmiddag, vechten nadat de pub om 23.00 dicht gaat, drugsgebruik, de
Criminal Justice Bill, etcetera. The Streets vertelt verhalen over gewone mensen op zo´n boeiende
manier dat je het idee hebt naar een spoken-word album, waar iemand, bij wijze van bonus, ook nog
vette beats aan toe heeft gevoegd. Smakelijke shit.
"I make bangers, not anthems
leave that to the Artful Dodger"
Zo heeft UK Garage nog een ander, wat meer diepgaand, gezicht gekregen, naast de commerciele
opschep-muziek van So Solid, Artful Dodger, Oxide & Neutrino en al die andere bekenden.
Interessant is dat zowel het album van Spinvis, als dat van The Streets, het produkt is van de
creativiteit en doorzettingsvermogen van 1 man, die eerst hun albumpje thuis, in hun eentje,
afgemaakt hebben, voordat ze de steun van een platenmaatschappij kregen. De resultaten zijn
ernaar: eigenzinnige muziek, met vrijwel geen knievallen voor commerciele motieven. De boodschap
is duidelijk: huisvlijt werkt.
Huisvlijt was ook datgene wat ik op zaterdagmiddag voor mijn kiezen kreeg. De huisvlijt van de
band Met Tuiten leverde een werkelijk fantastisch optreden in Lombok op, dat bij mij en andere toeschouwers
een zgn. ´molenbrede´ glimlach opleverde. Over dit wereldoptreden later meer, ik moet nu naar een
AC-vergadering...